Chenodeoxycholzuur werd in 1924 geïsoleerd uit ganzengal door Adolf Windaus en menselijk gal door Heinrich Wieland.De volledige structurele configuratie werd door Hans Lettre van de Universiteit van Göttingen uitgelegd..
In 1968 stelden William Admirand en Donald Small aan de Boston University Medical School vast dat bij patiënten met galstenen hun gal verzadigd was met cholesterol.soms zelfs microkristallen vertonen, terwijl dit bij normale mensen niet het geval was.Vervolgens werd vastgesteld dat de galvaten van cholezuur en chenodeoxycholezuur lager waren bij patiënten met cholesterolgalstenen dan bij normale mensen.Leslie Thistle en John Schoenfield van de Mayo Clinic in Rochester, Minnesota.Vervolgens werden gedurende vier maanden afzonderlijke galzouten oraal toegediend en bleek dat chenodeoxycholzuur de hoeveelheid cholesterol in de gal verminderde.Dit heeft geleid tot een nationaal samenwerkingsonderzoek in de Verenigde Staten, dat de werkzaamheid van chenodeoxycholzuur bij het oplossen van galstenen bij geselecteerde patiënten bevestigde.recente ontwikkelingen zoals laparoscopische cholecystectomie en endoscopische galtechnieken hebben de rol van chenodeoxycholzuur en ursodeoxycholzuur bij de behandeling van cholelithiasis beperkt.
Chenodeoxycholzuur is een galzuur dat in de lever wordt gesynthetiseerd uit cholesterol.henodeoxycholzuur is gebruikt in een onderzoek om de effecten ervan te beoordelen als een langdurige vervangende therapie voor cerebrotendinale xanthomatose (CTX)Het is ook gebruikt in een studie om de effecten ervan op de absorptie van galzuren in de dunne darm bij patiënten met een ileostomie te onderzoeken.Chenodeoxycholzuur is het eerste middel dat op de Amerikaanse markt wordt geïntroduceerd voor de behandeling van radiolucente galstenenGrootschalige klinische proeven hebben de veiligheid en werkzaamheid van dit middel aangetoond.
Chenodeoxycholzuur verlaagt de concentratie van cholesterol in de gal in vergelijking met die van galzuren en fosfolipiden, waardoor de verzadiging en dus de lithogeniciteit van de gal vermindert.Succespercentages bij het oplossen van galstenen liggen tussen de 50-70% binnen 4-24 maanden behandelingHet kan nodig zijn om het geneesmiddel na het oplossen van de steen te blijven gebruiken om herhaling te voorkomen.Chenodeoxycholzuur is de 7α-isomeer van ursodeoxycholzuur die in 1978 op de Europese markt is gebracht..
Chenodeoxycholzuur is een galzuur dat apoptose induceert door middel van proteïne kinase C-signaleringsroutes. Het is een belangrijk galzuur bij veel gewervelde dieren,die voorkomt als het N-glycine- en/of N-taurineconjugatMet andere galzuren vormt hij gemengde micelles met lecithine in de gal die cholesterol oplossen en zo de uitscheiding vergemakkelijken.Galzuren zijn essentieel voor de oplosbaarheid en het transport van voedingslipiden, zijn de belangrijkste producten van cholesterol catabolisme, en zijn fysiologische liganden voor de farnesoid X-receptor (FXR), een nucleaire receptor die genen die betrokken zijn bij lipide metabolisme reguleert.Ze zijn ook inherent cytotoxisch.De door galzuur gecontroleerde signaalwegen zijn veelbelovende nieuwe doelwitten voor de behandeling van metabolische ziekten zoals obesitas.diabetes type II, hyperlipidemie en atherosclerose.
Chenodeoxycholzuur wordt veel gebruikt in therapeutische toepassingen. Het wordt toegepast in medische therapie om galstenen op te lossen. Het wordt gebruikt bij de behandeling van cerebrotendineuze xanthomatose.Het wordt gebruikt voor de behandeling van constipatie en cerebrotendineuze xanthomatoseHet werkt als ureareceptor in supramoleculaire chemie die anionen kan bevatten.Het is een kleurstofadditief dat vaak wordt gebruikt met ruthenium of organische fotosensibilisatoren bij het bereiden van kleuroplossingen voor kleurstof zonnecellen.
Chenodeoxycholzuur is een kleuradditief dat vaak wordt gebruikt met ruthenium of organische fotosensibilisatoren bij de bereiding van kleuroplossingen voor kleurstofzonnecellen.Deze co-adsorberende zal verhinderen dat kleurstof aggregaat op het oppervlak van de halfgeleider, waardoor de verliezen bij de werking van de zonnecel worden verminderd.
Chenodeoxycholzuur is een wit vaste stof die wordt toegevoegd met het kleurstofpoeder aan het oplosmiddel tijdens het bereiden van kleuroplossingen.
Chenodeoxycholzuur is gebruikt in een onderzoek om de effecten ervan te beoordelen als een langdurige vervangende therapie voor cerebrotendineuze xanthomatose (CTX).
Het is ook gebruikt in een studie om de effecten ervan op de absorptie van galzuren in de dunne darm bij patiënten met ileostomieën te onderzoeken.
Chenodeoxycholzuur (CDCA) is een hydrofobisch primair galzuur dat nucleaire receptoren activeert die betrokken zijn bij cholesterolmetabolisme. EC50-concentraties voor activering van FXR variëren van 13-34 μM.In cellen, CDCA bindt ook aan galzuurbindende eiwitten (BABP) met een gerapporteerde stechiometrie van 1:2.CDCA-toxiciteit wordt geassocieerd met verhoogde cellulaire glutathionniveaus en verhoogde oxidatieve stress.
